De kleinste fee

Binnenkort viert ons oudste haar groeifeest. We kozen hiervoor symbolisch de datum zeven jaar na haar geboortefeest.

Graag deel ik even enkele tips. Laat ons hopen dat de tips mij ook helpen voor een mooie herinnering aan een fijne dag.

1. Locatie

Dit is een heel persoonlijke keuze. Niemand kan die voor jullie maken en niemand hoeft een ander te veroordelen om de keuze. In elk van beide keuzes dien je vroeg genoeg aan de voorbereidingen te beginnen, want zelfs als het thuis is, dien je er vroeg bij te zijn. Wij kozen voor een tuinfeest bij ons thuis, omdat ik persoonlijk vind dat het op die leeftijd nog een zekere charme heeft. En ook omdat ikzelf 10 jaar geleden enkel toestemde op dit vrijstaande huis met een voor mij iets te grote tuin (al dat onderhoud! Ik wilde een stadstuintje) onder de voorwaarde dat we dan tenminste één tuinfeest gingen houden.

2. Budget

Ik hoor jullie al denken. Dien je niet eerst budget te bepalen en dan locatie? Volgens mij niet. Want je kan het op locatie ook in een goedkopere formule doen en je kan thuis echt wel zot gaan. Ooit al op een trouwfeest in een tuin geweest dat tot een sprookjeshof werd omgetoverd, inclusief pinguïnmannen die de paraplu ophouden langs het pad naar de toiletten? Ik wel. Je kan dus niet zeggen dat het ene het andere uitsluit.

Bepaal met je partner het maximumbudget. Mik dan, net zoals bij (ver)bouwen naar een eerste subtotaal dat 10% lager ligt dan dat maximum. Op het einde zijn er immers altijd extra uitgaven die de teller doen tikken.

Bepaal dan met de natte vinger (of via Google) hoeveel jullie willen besteden aan de subposten en kijk of je er komt. Opnieuw, een heel persoonlijke keuze.

Welke subposten zijn er zo allemaal?

Op locatie moet je rekenen op een prijs voor het menu per volwassene en per kind, eventueel nog toe te voegen versiering, fotoshoot indien gewenst, uitnodigingen en bedankjes en dan moet het gezin nog gekleed worden.

Bij je thuis moet je daar nog aan toevoegen een eventuele vaste kost voor de traiteur, huur voor servies, bestek, glazen, tafels, stoelen, tenten, tafellinnen, springkasteel of ander amusement. Ook nog eventueel drank, personeel, en wat bloemen.

3. Stel je prioriteiten

Wil je een feest waar je zelf niets hoeft te doen? Reken dan voldoende personeel in als je het thuis doet. Let je liever op je budget? Bespaar dan op je gasten: wil je echt die oom van het zevende knoopsgat erbij? Doe alles dan zelf. Je kan een prachtige buffettafel samenstellen en zelf ok genieten van het feest.

Bovenal: zorg ervoor dat het jullie feest wordt, hoe jullie het wensen en hoe het feestbeest in kwestie het ziet. Trek je dus niets aan van de wedren naar de meest ogen uitstekende belevenissen.

Hopen jullie even mee op mooi weer op het groeifeest van onze grootste schat?

Vorige keer gaf ik jullie hier mijn eigen ontworpen infographic mee.

Ik licht die graag nog even toe.

1. Twee mensen-regel. Dit is een economische reden: als je met 3 volwassenen een verplaatsing moet maken, zal het meestal economischer zijn om samen te rijden. Het is echter ook ecologisch: ik vind het echt wel zotjes om alleen een grote afstand af te leggen die mogelijk is met het openbaar vervoer. Met twee wordt het limiet, met 3 is het al eens efficiënter/verdedigbaar dat je het per wagen doet. Ook met de kinderen laat ik die regel gelden: ik ga sneller per fiets en trein gaan als het enkel met één kind is dan 2. Alhoewel ik heel vaak het openbaar vervoer met beide neem ook. Het is alleen iets… pittiger. Alhoewel het deugddoend is om te zien dat onze kinderen intussen de auto niet als eerste vervoermiddel zien.

2. Het openbaar vervoer is in ons land helaas nog niet zo georganiseerd dat je voor 6u ’s ochtends of na 21u ’s avonds nog goede verbindingen hebt. Dus dat moet je wel in ogenschouw houden als je je verplaatsing gaat inplannen. Gelukkig zijn de meeste business-zaken wel gepland in de gewone kantooruren.

3. Alles heeft zijn grenzen 🙂 Ik neem graag het openbaar vervoer maar als je in een congrescentrum moet zijn dat op 3km van een enigszins frequent bediende bushalte ligt, is het balen en een carpooler zoeken geblazen. Al verbetert ook daarin stilaan ons autoverslaafd aanbod: deelfietsen en Uber kunnen alleen maar helpen om de laatste kilometers van je station naar je bestemming te overwinnen! En mijn plooifiets, maar daarover later meer.

4. Dit is gelinkt aan het vorige. Ik wil gerust twee overstappen per trein nemen en dan nog een ander type vervoer (bus, tram, taxi, …) maar als het meer dan dat wordt, moet je wellicht echt wel in het midden van de Ardense bossen of ver weg op een Limburgse mijnsite een presentatie gaan geven en bespaar je jezelf beter de stress.

5. Er zijn veel oplossingen mogelijk. Ik heb al vele kilometers afgewandeld in mantelpakje en sneakers om dan snel hakken aan te schieten vlak voor ik de aula binnenstap alsof ik uit een doosje kom (hoop ik). Soms moet je echter én een laptop én bagage én flipchart meezeulen. En dan wil ik niet binnenkomen als een kleine lastezel. Gelukkig komt dit maar zelden voor.

Als ik dus geconfronteerd wordt met meer dan 3 nee’s, herbekijk ik even mijn traject. Als er niet aan te ontkomen valt, ga ik dan op zoek naar een carpooler.

Dit gebeurde het voorbije jaar drie keer en telkens vond ik een carpooler. Je ziet, het vraagt wat denkwerk maar je krijgt er zoveel voor terug. Zelf de wagen nemen, was nog niet nodig. Nochtans reis ik voor mijn werk continu het land af. En soms ook de omliggende landen.

Mijn droom is dat mensen allemaal even deze lijst bekijken. Eerlijk zijn met zichzelf. En gewoon bij een volgende verplaatsing even zien of ze vijf ja’s hebben. En indien zo, het eens proberen.

Ik weet het, er zijn veel jobs waar dit gewoon niet kan. Als je op vier verschillende plaatsen moet zijn. Als je koffer vol zit met demo materiaal…

Maar mocht iedereen het al eens bekijken en eerlijk zijn wanneer het eigenlijk wél kan…

Het zou al veel files wegnemen, denk ik.

Onze kinderen groeien op in de veilige omgeving van een kleine provinciestad, onder de kerktoren, waar er geen zichtbare armoede is en waar de klasfoto’s nog door iets te veel blonde krullenbollen bevolkt worden.

Zelf vind ik het echter belangrijk, hoe dankbaar ik ook ben voor deze mooie omgeving, dat kinderen leren dat dit niet alleen de afspiegeling van de wereld is. Dat er daarnaast ook een meer multiculturele wereld bestaat. Dat er grotere steden bestaan, die prachtig kunnen zijn maar ook enige gevaarlijke toets bevatten. Dat armoede ook tot de wereld behoort en dat de kinderen dankbaar mogen zijn voor het feit dat ze dagelijks lekker eten krijgen en een warm bed hebben.

Daarom neem ik ze per vakantie éénmaal mee naar een grotere stad. Antwerpen, Gent, Brussel, Leuven, Namen, … Steden die behapbaar zijn met kinderen, die iets te bieden hebben en die hen leren zich in verschillende omstandigheden te bewegen.

Ik heb geen mirakelrecept voor hoe die dag zonder kleerscheuren door te brengen. ’s Avonds ben ik altijd moe maar best wel tevreden over die pittige dag. Andere mama’s vragen me soms hoe ik dat doe, zo alleen met hen de hort op.

Moeilijk is het nochtans niet. Ik heb hieronder vijf tips voor wie dit ook eens wil proberen.

• Durf met het openbaar vervoer te gaan. Geen verkeersstress in de wagen, geen parkingzoektochten, … Kinderen reizen gratis en ze genieten van je onverdeelde aandacht.
• Leg die smartphone weg. Klinkt simpel maar zo dankbaar. Zelfs niet om foto’s te maken van je kleine telgen. Geef hen jouw aandacht en dan zullen ze niet hengelen om je aandacht. Ze zullen dan ook begrijpen daardoor dat er momenten zijn dat je hen aandacht kan geven en andere momenten, zoals in het huishouden, dat je dat niet kan.
• Zoek musea op die hen boeien en combineer dit met een stadswandeling. Je zal zien dat kinderen echt wel openstaan voor musea. Trek hen mee in je verhaal. Tips zijn: Natuurhistorisch museum, Huis van Alijn, Designmuseum, Autoworld, Planetarium, Atomium, …
• Neem proviand mee. Koekjes en water om de dag door te komen. Mijn ervaring is dat “hangry” (angry/hungry, got it?) echt wel op het lijf geschreven kan zijn van mijn kleuters. Zo krijg ik ze heel de dag welgezind mee met mij.
• Toch een dood momentje? Enkele autootjes of kleurpotloden en een nieuw kleurboekje doden het stille moment terwijl je wacht op de beloofde spaghetti of frietjes. Het koopjeshoekje in de Hema is ideaal.

 

Morgen een pedagogische studiedag dus ik heb het RedStarLine museum op het programma gezet. Wat zijn jullie plannen voor een volgende uitstap?

Veel uitstapgenot gewenst!

In deze tijden van klimaatmarsen en verschillende online discussies over de zin en onzin van klimaatacties, krijg ik vaak de vraag waarom ik alles met het openbaar vervoer doe.

Over de voorbije 12 maanden bezocht ik om professionele redenen volgende steden: Londen, Parijs, Breda, Luik, Hasselt, Antwerpen, Gent, Kortrijk, Charleroi, Namen, Brussel, Leuven, Amsterdam, Mechelen, Tienen, …

Als ik dit zou per auto gedaan hebben, zou mijn groen geweten nu al lang blauw kleuren. Bovendien, en dan zie ik de petrolheads op mijn werk al eens meewarig kijken, hou ik niet van rijden tijdens de week. De macho’s denken dan al vaak dat ik weer een vrouw ben die niet kan rijden. Integendeel, ik hou ervan om met mijn sportieve bolide in het weekend die verkeerswissel net iets té sportief te nemen.

Echter, in de week sta je stil. Terwijl ik dan in de file zou staan sudderen, loopt mijn mailbox verder vol. Op het openbaar vervoer beheers ik gewoon zelf verder mijn e-mails en kan ik in een meestal rustige manier verderwerken.

Het is ecologisch niet verantwoord om die verplaatsingen met een diesel te doen als er een ecologisch alternatief voorhanden is. En dat is er in ons welvarend land heel vaak.

Uiteraard zijn er al eens vertragingen en gemiste aansluitingen. En die grote rampscenario’s van vastzitten op een trein, een zelfmoord meemaken of een defecte trein voor je hebben: been there, done that.

Het vreemde is dat het de niet-pendelaars zijn die dat het meest onthouden.

Niemand zal immers ’s ochtends op het werk aankomen en zeggen dat zijn trein best wel op tijd was die ochtend. Als er echter vertraging optrad, zal iedereen het geweten hebben.

Dus ik maakte even een infographic. Als ik op die vijf antwoorden een “ok” antwoord, dan ga ik per openbaar vervoer.

Ik ben ervan overtuigd dat, als de mensen allemaal deze infographic zouden gebruiken en tenminste het openbaar vervoer zouden gebruiken als ze op 2 van de vijf antwoorden positief antwoorden, er al heel wat minder files zouden zijn. En heel wat minder CO2 uitstoot.

Doe je mee?

 

Als je enkele kleuters in huis hebt, kan je niet ontsnappen aan de commerciële molen van Studio100. En hoeveel respect we ook hebben voor het kinderparadijs dat Gert Verhulst uit de grond stampte, soms nemen we de kinderen ook graag eens mee naar een voorstelling dat aan de andere kant zit van het cultuurspectrum.

Zo reserveren we naast de Samson en Gert Kerstshow ook wel eens een zitje in het lokale cultureel centrum voor een voorstelling van Het Paleis of bezoeken we in de zomer wel eens een museum.

Vorige zondag stond het langverwachte “Ik en de dirigent” op het programma in het Capitool in Gent. Ik keek hier al een tijdje halsreikend naar uit, sinds de passage vorig jaar in Antwerpen werd geannuleerd. Het concept komt overgewaaid uit Londen waar de London Symphonic Orchestra kinderen laat kennismaken met enkele welgekende liedjes uit de klassieke muziekwereld terwijl ballerina’s en goochelaars de show opleuken.

De kinderen waren in elk geval dolenthousiast. Uiteraard, de zaal alleen al is veel indrukwekkender dan de lokale toneelzaal van onze stad en de glimlachjes van de andere kinderen werkten aanstekelijk. We kregen spontaan een kussen mee voor de kleinste en dirigeerden ons naar de voorste rijen, waar we onze plaatsen gereserveerd hadden.

De voorstelling zelf is inderdaad een wervelende show die werkelijk voorbijvliegt. Een Italiaanse wannabe-dirigent struint het podium op en af om de stukjes aan elkaar te entertainen, de ballerina’s brengen een delicaat samenspel met het symfonisch orkest, een goochelaar verstomt je met verdwijntrucs en dolken die doorheen een doos met een meisje in verdwijnen en een dame brengt een hoepelact waar je mond van open valt (en je nek van stijf wordt door het naar boven kijken).

En vooral: de kindjes worden mee opgezweept om te klappen, stampen en dansen. Ze mogen zelfs, als ze dit wensen, mee gaan dirigeren op het podium. De finale kwam te vroeg, veel te vroeg. Zelfs onze kritische jongste heeft het hele spektakel door luidkeels gelachen. De kinderen vroegen onmiddellijk wanneer ze dit nog eens zouden mogen doen. Als je de kinderen wilt inwijden in de wereld van klassieke muziek is dit een perfecte intro.

Oh, en vooraf gingen we eten in Eat Love Pizza aan de Ajuinlei. Een aanrader voor pizza-lovers die graag eens alternatieve smaken proeven (ooit al eens kinderen veganistische groentenpizza’s zien verorberen?). Zelf ging ik voor de traditionele variant. De puurheid van de ham en de burrata die ze op de pizza leggen, had ik al lang niet meer geproefd, zelfs niet uit de beste delicatessenzaken. Buggy- en peutervriendelijk (lees: veel plaats en kleurpotloden), verse wafeltjes als dessert, alleen maar lof. Reserveren aangewezen.

Oktober dient zich positief aan: alleen maar zon. Tot nog toe hadden we slechts één dagje regen in onze buurt maar dat was uitgerekend net de dag dat de school een facultatieve vrije dag inlaste. Dit gecombineerd met de jongste die nog maar net hersteld was van de eerste herfstprik (lees: welkom terug, onderbroken nachten) en een echtgenoot die wel nog eventjes in het buitenland zat, zorgde ervoor dat ik al snel de conclusie trok dat we toch naar buiten zouden trekken, de regen door.

Op zo’n dagen is de IKEA maar een knipoog van ons verwijderd. Het was uiteraard Mobiele Maandag dus ik stapte, uitgerust met parapluutjes, drankbrikjes en picknickjes, de trein op met mijn twee kleuters. In Gent namen we dan de tram en gelukkig kwam de zon eventjes tussen de wolken door piepen toen we van de tramhalte naar de IKEA wandelden over een verkeersvrij nieuw aangelegd pad.

Mijn idee was dat het superrustig ging zijn, maar als onze school een dagje gesloten is, moet ik altijd vaststellen dat de juffen vast ergens een onderonsje aan het doen zijn met andere scholen want er waren duidelijk nog veel kinderen die een dagje vrijaf hadden.

Na even wachten bij de ingang van Småland, waren er twee plaatsjes vrijgekomen. Intussen had ik al een aantal mama’s gezien die duidelijk opgelucht waren om hun hartedieven een uurtje in het ballenbad te kunnen achterlaten. Onze jongste kwam eindelijk aan de minimumlengte (hoera, hij is één meter hoog) en mocht dus ook de speelplek binnen.

Dat alleen al maakt dat IKEA de prijs verdient van meest kindvriendelijke winkel ooit. Ook als je de kinderen gewoon bij jou wilt houden of nadat ze uitgespeeld zijn in het ballenbad, staat de winkel vol met kleine zuiltjes waaraan de kinderen even kunnen spelen, bijvoorbeeld aan de kassa’s of aan de klantendienst, typisch die plaatsen waar je lang moet wachten.

Een tweede reden zijn de toiletten. Volwassenen zonder kinderen gaan hier vreemd van opkijken, maar niets zo leuk als met de kinderen naar het toilet gaan in de IKEA. Twee toiletten samen in één hokje, één klein, één groot. Kan je lekker tegelijk een plasje doen. Handjes wassen is ook een feest met lavabo’s op hun hoogte en een leuke spiegel.

Sinds kort kan je in IKEA naast de gratis IKEAfamily koffie ook kiezen voor de upgrade.

In Gent is er immers een heuse barrista ingericht in stemmige kleuren. Ik besloot dan ook dat ik mezelf op die upgrade mocht trakteren. Het was net na de middag dus de file viel mee maar in het restaurant stonden er toch nog veel klanten aan te schuiven voor de befaamde balletjes. Deze plek is ook een zaligheid voor ouders met kinderen: beetje lawaaierig maar wel met aangepaste stoelen en bestek, een kroon en kleurpotloden, een kleine speelplek in het midden en, als kers op de taart, een ijsjesmachine waar de kinderen helemaal zelf hun softijsje kunnen halen. “Balletjes gaan eten”, is bij ons dan ook een synoniem geworden aan een fijne gezinsuitstap die tegelijk budgetvriendelijk blijft met echt waar voor je geld.

Daarop aansluitend, nog een budgettip. Een voordeel van mobiele maandag is immers dat je de vinger op de knip houdt, want je kan nu eenmaal geen twintig in elkaar te plaatsen meubelen meezeulen op tram en trein. Komt handig uit na de dure septembermaand.

Er is altijd wel iets klein dat je meeneemt naar huis, vb. uit de Zweedse shop maar in feite is de IKEA alleen al voor het restaurant een uitstapje waard. Gaan eten bij de IKEA, een heuse kindvriendelijke ervaring.

Een prachtige zomer, geen wolkje aan de lucht, hét moment om lekker op stap te gaan. Dan ben je al eens op zoek naar de ideale plek om met de kinderen te eten, niet?
Maar wat als dat restaurant tegenwoordig ook op elke denkbare plek kan gecreëerd worden? Als het mooi weer is, lijkt het mooiste plekje om te eten met de kinderen immers je favoriete of nog te ontdekken stadspark, liefst met hippe speeltuin of een provinciaal domein, met een zuchtje wind dat het picknickdeken doet opbollen.
Je leest het goed, wij gingen picknicken en tegelijk uiteten. In Kortrijk kan je sinds kort een piekfijne picknickmand ophalen en dan verder trekken naar je zelf geselecteerde plekje. Wij kozen voor het Begijnhofpark omdat dit ideaal ligt op de route van Play Kortrijk, een eigenwijs kunstfestival dat de stad deze zomer inpalmt.

Met wie testte ik deze picknick uit?
Y., 6 jaar, altijd zin in een uitje en al ongelooflijk enthousiast als je het picknickdeken nog maar uithaalt.
Z., 4 jaar. Zonder hem zou opvoeding bij ons thuis een lachertje zijn, dus blij dat hij ons af en toe wat uitdaagt en wat zout toevoegt aan ons leven. Een kritische lieverd die wat extra motivatie nodig heeft voor alles wat hem weghaalt van zijn legoconstructies.
Uiteraard ook X., die een ruime picknickervaring er heeft op zitten sinds 35 jaar en mezelf, altijd blij om op zondagmiddag eventjes de voetjes onder tafel te kunnen steken. Spreekwoordelijk dan in dit geval.

 

Nic & Nikki Picnic service
Het concept is eenvoudig: je bestelt enkele dagen vooraf via het contactformulier op de site of gsmnummer en je haalt af op het gekozen moment. Zelf hoef je aan niets te denken: glazen en bestek, picknickdeken, natte doekjes voor de plakkerige handjes tot een aansteker voor het romantische kaarsje erbij: alles is voorzien. Nadien zet je het kratje weer af wanneer jij kiest.

Eerste indruk
Op zondag gaan aanbellen bij een privéwoning met 2 hongerige kleuters in de auto achter je, dan hoop je toch wel dat de afspraak zal behouden blijven. En ja hoor, gezwind wordt de deur opengedaan, je pakket wordt overhandigd met een kleine uitleg erbij en de koel te houden zaken worden voor jou in de koffer geplaatst. Geen rieten mand met geruit stofje aan de binnenkant maar een hip kratje en papieren zakjes voorzien van het logo. Het pakket is compleet en wij zoeven naar onze bestemming om te beginnen uitpakken.

Bediening
Niet bestaande, uiteraard. Alles is mooi voorbereid in aparte potjes, voor de kindjes is alles zo klaar en voor de volwassenen kies je zelf nog even het beleg op je bagel. Een menu en handleiding voor de bagel te beleggen is zelfs inbegrepen, voor mocht je even het noorden kwijt zijn bij het uitpakken.

The food
Lekker! Wij kozen voor de Deluxe picknick zonder extra’s en voor de kinderen evident genoeg de kids-formule. Daarvoor krijg je een lekkere aperitief voor het hele gezin, inclusief zelfgemaakte dipsaus. Voor de kinderen volgen dan enkele zachte broodjes, voor de ouders een bagel met beleg naar keuze en een hippe saladbowl.

Om af te sluiten volgt een versgemaakte pannacotta voor de ouders. Misschien mogen ze voor deze laatste gang voor de kinderen nog iets origineler/gezonder zoeken dan een koekje met een zakje snoepjes, maar ze vonden het zelf in elk geval top en bovendien kon dat zakje snoep zo mee de glijbaan op, makkelijk zat.

Goed voor met kinderen?
Je hoeft aan niets te denken, de kindjes vinden het een magische belevenis, je kan lekker romantisch doen met de fles bubbels en je hoeft niet bezorgd te zijn over luidruchtige kinderen die de tafel kunnen omverwerpen uit enthousiasme. Je kiest zelf hoeveel je wenst te spenderen, of je een formule “on the go” wilt (fietstochtje, iemand?) en je locatie.
Als zelfs onze jongste enthousiast was, dan weet je dat dit de test van de meest kritische gebruiker heeft doorstaan en zeker wel beantwoordt aan alle criteria om een lekkere maaltijd te beleven met het gezin.
De enige opmerking dat we kunnen geven is dat het niet goedkoop is qua formule maar we hadden eigenlijk nog over, dus tekort heb je zeker niet.

Extra pluim voor:

De ecologische toets met het aparte vuilzakje en de papieren verpakkingen.

Praktisch
Nic&Nikki Picnic service, Kortrijk. Twee dagen op voorhand reserveren dus best even wachten op het weerbericht en als die een stabiele voorspelling geven, kan je plannen.