Niet goed genoeg

Een recente post op Instagram deed me even stilstaan bij schuldgevoel. Het is iets dat ik vaak merk bij mezelf en bij andere mama’s. Schuldig als ik iets voor mezelf wil. Schuldig als ik mijn kinderen een rijstkoek en yoghurtje meegeef als vieruurtje, want het brood is op. Schuldig als ik ze om 7u10 moet afzetten op school, omdat de echtgenoot er niet is en ik toch echt wel de trein van half acht richting Brussel wil halen.

Waar ik me schuldig voel dat op bepaalde momenten de weegschaal meer naar werk dan naar gezin overhelt, zie ik thuisblijfmama’s ook worstelen met eenzelfde schuldgevoel om andere redenen.

 

 

Het deed me drie dingen beseffen. Ofwel spreken mama’s meer hun schuldgevoel uit ofwel hebben ze er meer last van. Dat ligt misschien aan hun iets meer piekerende eigenschap? Ik merk het gevoel toch minder op bij papa’s. Bovendien realiseerde ik me dat het een wel heel Vlaams katholiek gevoel lijkt te zijn. Is het iets dat aangeleerd werd door de nonnetjes in de traditionele dorpsscholen? Voor deze twee elementen heb ik geen bewijs, het is slechts een persoonlijke reflectie.

Ten derde: er is altijd schuldgevoel, welke keuzes je als gezin ook maakt. Of je nu thuis blijft of voor een carrière gaat, of je nu hulp inschakelt of niet.

Op basis van dit laatste element, heb ik besloten om iets minder daarover te piekeren en gewoon de beide kanten van de keuzes die we als gezin maken, in ogenschouw te nemen. Ja, ik ben soms ver en lange dagen van huis weg. Ja, ik geef mijn echtgenoot soms twee keer per week dezelfde groente mee naar zijn werk. Maar ook: ja, mijn kinderen zien een mama die gelukkig is als mama en met de rollen die ze ernaast opneemt. En ja, mijn echtgenoot krijgt zelfgemaakt opwarmeten mee zodat hij gezond eet en dat we ’s avonds sneller samen in de zetel kunnen neerstrijken en tijd maken voor ons als koppel.

Bovendien besef ik ook, door recent wat onbetaald verlof op te nemen (het was hoogstnodig), dat ik enorm geniet van de kinderen maar echt wel nood heb aan nog een job ernaast. En dan is de huidige job bepaalde momenten soms eens pittig om te combineren, maar ik zou ongelukkig worden als ik enkel nog thuis onder mijn kerktoren moet blijven.

En jij, hoe ga jij om met mogelijke schuldgevoelens?guilt.png

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *