Over hoe in de rush van gezin – trein – werk – gezin de ballen in de lucht te houden en een tikkeltje magie aan te brengen in het leven van alledag
Het stond al lang op ons verlanglijstje en we besloten om, ondanks de geplande verbouwingen toch door te duwen en het in te plannen. Een weekendje Disneyland Parijs. Ik schrijf hier enkele algemene Disneyland tips neer.
In feite wilden we voor 2020 al gaan maar toen kwam Corona. Achteraf bezien zijn we blij dat we het nu pas deden. Waarom lees je hieronder.
Natuurlijk weet iedereen dat de parken van Disneyland tot de duurste van Europa horen. Er blijven slapen is dan ook een luxe-uitstapje. Nu we het deden met twee kindjes van 9 en 10 en blij terugblikken op een mooie gezinsherinnering, deel ik graag even hoe wij het aanpakten. En hoe het budget voor een weekendje Disneyland Parijs kan onder controle gehouden worden… of net niet.
Als je kort of langer verblijft in Amsterdam met kinderen, wat moet je dan zeker gezien hebben? Zelf heb ik na de verschillende familiebezoekjes de volgende top-5 verzameld.
Wat te doen tijdens een citytrip in Luik met kinderen? Ik geef je een top 5 voor een behapbare tweedaagse verkenning van deze stad on fire.
Luik wordt ook la ville ardente, de brandende of vurige stad genoemd. Dit zou gelinkt zijn aan het temperament van haar inwoners. Voor mij was het niet de eerste keer dat ik in Luik was, maar wel de eerste keer als toerist.
Luik, hoofdstad van de gelijknamige provincie, is minder gekend maar zeker de moeite waard om één of meerdere dagen in door te brengen. Het kan ook prima gecombineerd worden met enkele dagen Ardennen of Oostkantons.
Deze blogpost is wat blijven liggen want ik schreef hem al in de herfstvakantie maar hij kan perfect voor de aankomende krokusvakantie dienen ook, dus hier gaan we.
Lees verder “Enkele dagen weg met twee kinderen en minimalisme”
Op zoek naar een leuke dag-uit met je kinderen of met jezelf? Aan inspiratie vast geen gebrek op websites allerhande. Check je ook eens de website van de Gezinsbond? Altijd leuke tips.
Ik post even mijn favorieten van het voorbije jaar.
Ben je op vakantie in Europa? Dan lijst ik even onze toppers verder weg voor je op.
En ook: de vele picknickplekjes die je gewoon zelf vindt. Als je even kijkt. Geniet! en deel gerust enkele tips.
Wanneer je favoriete nichtje in het hartje van een Hollandse grootstad woont en je zelf meer vakantiedagen hebt dan je echtgenoot, ligt het voor de hand dat je eens een moeder-dochter uitstap plant richting die mooie stad. Vorig jaar kaderde ik dit in als een “afscheid van een kleuterdochter” einde augustus.
Toen onze jongste dit jaar, in zijn laatste kleuter, regelmatig sprak over de Eiffeltoren en dat hij die eens wou zien (waar ligt die dan wel, kleine man? In Parijs, he, mama, in Frankrijk, weet je dat niet?) ging ik overstag. Een afscheid van de kleuterzoon, gelijk voor elk, was de redenering.
Ik boekte dus een heen&terugticket met de TGV op een lesvrije dag. Zonder overnachting weliswaar, want daar zijn er geen gratis logies voor ons en bovendien staat in de zomer onze eerste “grote reis” gebudgetteerd.
We wonen echter op een steenworp van Rijsel dus is Parijs best wel dichtbij: van deur tot deur anderhalf uur enkel. We stapten de “supersnelle trein” op om 9u15 en waren een uurtje later in de lichtstad.
Eerst richting Eiffeltoren. Ik had, gezien we maar één dag in de stad vertoefden, een kleine voorbereiding gedaan en besloten om de metro op te gaan met een dagpas. Twee lijnen verder stapten we uit aan Trocadero en wandelden we richting Eiffeltoren. Na uitvoerig onder en rond de Eiffeltoren gewandeld te hebben, doken we de metro in aan de Militaire school. Toen ik immers vier weken op voorhand gezocht had om tickets voor de Eiffeltoren te bestellen, bleek deze uitverkocht. Tenzij ik 150 euro per persoon (!) betaalde. Dus een leugentje om bestwil later (enkel mensen van Frankrijk zelf kunnen die toren op, jongen) kwamen we bij Notre Dame weer boven. Helaas konden we niet dichtbij en de jongste snapte vast niet wat het effect was van het zicht op de half afgebrande kerk op de toeristen. We aten in een Italiaans restaurantje vlakbij want ondanks de drie tussendoortjes, knorde zijn maag alweer.
De derde topper die ik geselecteerd had, was de Sacré Coeur met Montmartre. We stapten eerst samen op de nostalgische paardenmolen en hielden dan pauze op het mini-speelplein. Daarna namen we de funiculare naar boven, naar de kerk. Er vertrok net een toeristentreintje toen we aan de voet van de Sacré Coeur kwamen. Iets waar ik voor ik kinderen had, altijd smalend op neerkeek maar wat ik nu wel meer en meer apprecieer. Inmiddels hadden we immers al heel wat kilometers in onze benen. Na het ritje door Montmartre, inclusief de “kijk, mama, wat is die grote rode molen”, dwaalden we rond de witte kerk vooraleer een laatste keer de metro in te duiken. Een ijsje later gingen we de TGV op.
Onze jongste man, nooit de grootste stapper geweest, had toch mooi meegewandeld, zonder zeuren en genietend van de onverdeelde aandacht. Zo’n momenten zijn goud waard voor hen en voor jezelf. En jij, wat doe jij van uitstapjes?
Onze kinderen groeien op in de veilige omgeving van een kleine provinciestad, onder de kerktoren, waar er geen zichtbare armoede is en waar de klasfoto’s nog door iets te veel blonde krullenbollen bevolkt worden.
Zelf vind ik het echter belangrijk, hoe dankbaar ik ook ben voor deze mooie omgeving, dat kinderen leren dat dit niet alleen de afspiegeling van de wereld is. Dat er daarnaast ook een meer multiculturele wereld bestaat. Dat er grotere steden bestaan, die prachtig kunnen zijn maar ook enige gevaarlijke toets bevatten. Dat armoede ook tot de wereld behoort en dat de kinderen dankbaar mogen zijn voor het feit dat ze dagelijks lekker eten krijgen en een warm bed hebben.
Daarom neem ik ze per vakantie éénmaal mee naar een grotere stad. Antwerpen, Gent, Brussel, Leuven, Namen, … Steden die behapbaar zijn met kinderen, die iets te bieden hebben en die hen leren zich in verschillende omstandigheden te bewegen.
Ik heb geen mirakelrecept voor hoe die dag zonder kleerscheuren door te brengen. ’s Avonds ben ik altijd moe maar best wel tevreden over die pittige dag. Andere mama’s vragen me soms hoe ik dat doe, zo alleen met hen de hort op.
Moeilijk is het nochtans niet. Ik heb hieronder vijf tips voor wie dit ook eens wil proberen.
Morgen een pedagogische studiedag dus ik heb het RedStarLine museum op het programma gezet. Wat zijn jullie plannen voor een volgende uitstap?
Veel uitstapgenot gewenst!
Als je enkele kleuters in huis hebt, kan je niet ontsnappen aan de commerciële molen van Studio100. En hoeveel respect we ook hebben voor het kinderparadijs dat Gert Verhulst uit de grond stampte, soms nemen we de kinderen ook graag eens mee naar een voorstelling dat aan de andere kant zit van het cultuurspectrum.
Zo reserveren we naast de Samson en Gert Kerstshow ook wel eens een zitje in het lokale cultureel centrum voor een voorstelling van Het Paleis of bezoeken we in de zomer wel eens een museum.
Vorige zondag stond het langverwachte “Ik en de dirigent” op het programma in het Capitool in Gent. Ik keek hier al een tijdje halsreikend naar uit, sinds de passage vorig jaar in Antwerpen werd geannuleerd. Het concept komt overgewaaid uit Londen waar de London Symphonic Orchestra kinderen laat kennismaken met enkele welgekende liedjes uit de klassieke muziekwereld terwijl ballerina’s en goochelaars de show opleuken.
De kinderen waren in elk geval dolenthousiast. Uiteraard, de zaal alleen al is veel indrukwekkender dan de lokale toneelzaal van onze stad en de glimlachjes van de andere kinderen werkten aanstekelijk. We kregen spontaan een kussen mee voor de kleinste en dirigeerden ons naar de voorste rijen, waar we onze plaatsen gereserveerd hadden.
De voorstelling zelf is inderdaad een wervelende show die werkelijk voorbijvliegt. Een Italiaanse wannabe-dirigent struint het podium op en af om de stukjes aan elkaar te entertainen, de ballerina’s brengen een delicaat samenspel met het symfonisch orkest, een goochelaar verstomt je met verdwijntrucs en dolken die doorheen een doos met een meisje in verdwijnen en een dame brengt een hoepelact waar je mond van open valt (en je nek van stijf wordt door het naar boven kijken).
En vooral: de kindjes worden mee opgezweept om te klappen, stampen en dansen. Ze mogen zelfs, als ze dit wensen, mee gaan dirigeren op het podium. De finale kwam te vroeg, veel te vroeg. Zelfs onze kritische jongste heeft het hele spektakel door luidkeels gelachen. De kinderen vroegen onmiddellijk wanneer ze dit nog eens zouden mogen doen. Als je de kinderen wilt inwijden in de wereld van klassieke muziek is dit een perfecte intro.
Oh, en vooraf gingen we eten in Eat Love Pizza aan de Ajuinlei. Een aanrader voor pizza-lovers die graag eens alternatieve smaken proeven (ooit al eens kinderen veganistische groentenpizza’s zien verorberen?). Zelf ging ik voor de traditionele variant. De puurheid van de ham en de burrata die ze op de pizza leggen, had ik al lang niet meer geproefd, zelfs niet uit de beste delicatessenzaken. Buggy- en peutervriendelijk (lees: veel plaats en kleurpotloden), verse wafeltjes als dessert, alleen maar lof. Reserveren aangewezen.
Oktober dient zich positief aan: alleen maar zon. Tot nog toe hadden we slechts één dagje regen in onze buurt maar dat was uitgerekend net de dag dat de school een facultatieve vrije dag inlaste. Dit gecombineerd met de jongste die nog maar net hersteld was van de eerste herfstprik (lees: welkom terug, onderbroken nachten) en een echtgenoot die wel nog eventjes in het buitenland zat, zorgde ervoor dat ik al snel de conclusie trok dat we toch naar buiten zouden trekken, de regen door.
Op zo’n dagen is de IKEA maar een knipoog van ons verwijderd. Het was uiteraard Mobiele Maandag dus ik stapte, uitgerust met parapluutjes, drankbrikjes en picknickjes, de trein op met mijn twee kleuters. In Gent namen we dan de tram en gelukkig kwam de zon eventjes tussen de wolken door piepen toen we van de tramhalte naar de IKEA wandelden over een verkeersvrij nieuw aangelegd pad.
Mijn idee was dat het superrustig ging zijn, maar als onze school een dagje gesloten is, moet ik altijd vaststellen dat de juffen vast ergens een onderonsje aan het doen zijn met andere scholen want er waren duidelijk nog veel kinderen die een dagje vrijaf hadden.
Na even wachten bij de ingang van Småland, waren er twee plaatsjes vrijgekomen. Intussen had ik al een aantal mama’s gezien die duidelijk opgelucht waren om hun hartedieven een uurtje in het ballenbad te kunnen achterlaten. Onze jongste kwam eindelijk aan de minimumlengte (hoera, hij is één meter hoog) en mocht dus ook de speelplek binnen.
Dat alleen al maakt dat IKEA de prijs verdient van meest kindvriendelijke winkel ooit. Ook als je de kinderen gewoon bij jou wilt houden of nadat ze uitgespeeld zijn in het ballenbad, staat de winkel vol met kleine zuiltjes waaraan de kinderen even kunnen spelen, bijvoorbeeld aan de kassa’s of aan de klantendienst, typisch die plaatsen waar je lang moet wachten.
Een tweede reden zijn de toiletten. Volwassenen zonder kinderen gaan hier vreemd van opkijken, maar niets zo leuk als met de kinderen naar het toilet gaan in de IKEA. Twee toiletten samen in één hokje, één klein, één groot. Kan je lekker tegelijk een plasje doen. Handjes wassen is ook een feest met lavabo’s op hun hoogte en een leuke spiegel.
Sinds kort kan je in IKEA naast de gratis IKEAfamily koffie ook kiezen voor de upgrade.
In Gent is er immers een heuse barrista ingericht in stemmige kleuren. Ik besloot dan ook dat ik mezelf op die upgrade mocht trakteren. Het was net na de middag dus de file viel mee maar in het restaurant stonden er toch nog veel klanten aan te schuiven voor de befaamde balletjes. Deze plek is ook een zaligheid voor ouders met kinderen: beetje lawaaierig maar wel met aangepaste stoelen en bestek, een kroon en kleurpotloden, een kleine speelplek in het midden en, als kers op de taart, een ijsjesmachine waar de kinderen helemaal zelf hun softijsje kunnen halen. “Balletjes gaan eten”, is bij ons dan ook een synoniem geworden aan een fijne gezinsuitstap die tegelijk budgetvriendelijk blijft met echt waar voor je geld.
Daarop aansluitend, nog een budgettip. Een voordeel van mobiele maandag is immers dat je de vinger op de knip houdt, want je kan nu eenmaal geen twintig in elkaar te plaatsen meubelen meezeulen op tram en trein. Komt handig uit na de dure septembermaand.
Er is altijd wel iets klein dat je meeneemt naar huis, vb. uit de Zweedse shop maar in feite is de IKEA alleen al voor het restaurant een uitstapje waard. Gaan eten bij de IKEA, een heuse kindvriendelijke ervaring.