Over hoe in de rush van gezin – trein – werk – gezin de ballen in de lucht te houden en een tikkeltje magie aan te brengen in het leven van alledag
Onbewust gaven wij onze kinderen minder schermtijd van kleins af aan. We wisten wel dat we niet wensten dat ze teveel achter een scherm zaten maar uiteindelijk zijn we blij met hoe we het aangepakt hebben. Ik hou een beetje mijn hart vast voor als ze naar het middelbaar gaan en een smartphone zullen krijgen, maar dat is nu nog niet.
Hieronder lees je hoe we het aanpakten en hoe ik het nu een voordeel vind dat onze kinderen niet al te regelmatig als een zombie naar een scherm zitten te kijken.
In dit stukje ga ik mijn mening geven over feminisme, vrouwenrechten en emancipatie. Ik ben zelf geen kenner en kan alleen maar mijn eigen mening geven, op basis van mijn eigen beleving. Het waren incidenten zoals rond Kaat Bollen, Tara Gins en andere recente zaken die me in mijn pen deden kruipen.
Zelf ben ik te lang ook naïef geweest. Meer en meer zie ik dat we allemaal onze rol moeten spelen: vrouwen door zichzelf te durven blijven, vrouwelijk en sterk in hun schoenen, mannen door zonder schrik een vrouw als gelijkwaardige te behandelen.
Maak jij ook voornemens en na januari liggen ze in de vuilnisbak?Geïnspireerd door Kelly schreef ik twintig voornemens uit in januari 2020. En ik schreef die heel specifiek uit op een manier dat die voornemens realiseren, moest lukken. Dat was mijn #20voor2020.
Willen jullie weten hoe het me verging?
Lees verder “Voornemens realiseren in 2021”Ik denk dat ik moet terugkeren naar de eerste dagen op Erasmus. Toen besefte ik voor de eerste keer wat eenzaamheid zou voorstellen. Ik was alleen vertrokken en na een week had ik ngo niemand in levende lijve gesproken, behalve voor utilitaire zaken zoals inschrijven, eten kopen, een kot zoeken.
Hoezeer ik ook vandaag in drukke periodes wat overprikkeling ervaar en kan genieten van een wandeling in stilte in een gestolen moment: ik heb mensen nodig.
Lees verder “Warme steden en dorpen”Wat ik het meeste miste in Corona? Niet het restaurant. Niet de shoppingstraten, al hou ik wel van levendige, bruisende stadskernen. Maar de vrijheid.
Lees verder “De mens is sociaal of hij is niet”Het jaar 2020 begon voor ons niet goed. Waarom we toen plots een veel kleinere wereld hadden? Door mijn vader zijn hersenbloeding.
Lees verder “Over de ouderdom die plots aan de deur klopt”In de derde quarantaineweek merkte ik dat ik veel begon te piekeren. Daardoor genoot ik ook niet meer van de voordelen van de quarantaine of van kleine fijne momenten met het gezin. Ik dacht vooral aan “na deze quarantaine” en miste zo de mooie zaken met het gezin die er uiteindelijk voor ons ook waren, gezien we alle vier full-time samen konden zijn.
Dus besloot ik om even op te lijsten wat voor kleine, mooie elementen deze Corona ons bracht. Op die manier was ik dankbaar voor de dagen die voorbijgingen. Gelukkig, want intussen zitten we in week 7 en het einde is nog niet in zicht.
Lees verder “Oog voor het kleine”10 jaar Sofinesse. Een analyse. Deze blog verscheen ter gelegenheid van tien jaar de blog van Sofinesse.be en gezien ik ten volle achter de tekst blijf staan, publiceer ik hem hier ook even.
Lees verder “10 jaar Sofinesse”Door af en toe (vrijwillig) ervoor te kiezen om als alleenstaande ouder een tripje te doen met de kinderen van één of meer dagen of door soms een werkweek te overleven met een echtgenoot die weg is voor zijn werk, leerde ik heel veel respect te hebben voor alleenstaande moeders/vaders.
Mijn man en ik, wij zijn niet zo van dat early adopters-type. We doen eerder van “slowly following” en dan nog niet met alle hypes. Zo hebben we geen streaming-verslaving aan Netflix en Spotify. Mijn telefoon is toevallig dat model omdat mijn werkgever me die geeft en onze kinderen geloven nog steeds dat onze iPad enkel in ons eigen huis kan werken, daarbuiten niet.