De week van de mobiliteit vraagt om een dergelijk stukje. Met twee kleine kinderen en de overtuigde wens om zo weinig mogelijk te vervuilen, moet je al eens een andere oplossing inschakelen.
Ik geef even een overzicht van wat ik hier al gebruikte, met mijn ervaringen erbij.
- De fietskar: dit was het begin. We hebben deze gebruikt tot ons oudste naar het 2de kleuter ging en de jongste startte op school. De Croozer for 2 werd 2dehands gekocht en weer verkocht en bewees echt zijn dienst. Hij ging zelfs mee naar Centerparcs want al hadden we een kleinere wagen toen, opgevouwen pastte die daar netjes in. Gezien mijn echtgenoot zijn beperktere fietservaring, mocht ik hem trekken. Nooit onveiligheidsgevoel gehad, alleen wordt het zwaarder als ze groter worden.
- Toen de kinderen groter werden, ging ik op zoek naar een betere oplossing. Ons oudste kon al fietsen maar ik zag haar nog niet door de spits naar school naast me fietsen. Bovendien had ik de jongste achterop: ervoor dat je niet zomaar je fiets de grond kunt laten kussen als je oudste stommiteiten uithaalt. Een bakfiets zag ik echter niet zo zitten om aan te kopen. Achteraf gezien heb ik daar nu wel spijt van, had ik geweten dat ik meer en meer zou fietsen met de kinderen, had ik daar al jaren deugd van gehad. Uiteindelijk ging ik voor de Follow-me. Toen nog niet zo gekend, nu betert dit. Wat hebben we daar nog steeds genot van! Op fietstochten fietst ze alleen maar in de schoolspits hang ik haar fiets in mijn wiel. Ze leert in het verkeer te zitten en trapt mee, waardoor het voor mij niet té zwaar is en ik de jongste mee kan pakken op het zitje. Gebruikt ze het niet, dan vouw je het gewoon op! Wel verzwarend voor het achterwiel en het vereist wat inzicht maar hey, als ik er weg mee kan.
- Het fietsstoeltje: dit is dé basic. We hadden zo’n wipmodel op de geboortelijsten.
Vlak voor de zomer heb ik deze op mijn fiets vervangen door een doorgroeimodel. Klaar voor de volgende korte fietsritjes. Ideaal voor als mijn echtgenoot eentje afzet op een sport en ik die dan moet halen. De oudste weegt meer dan 22kg en is het immers ontgroeid. En het grootste voordeel van dit stoeltje? Er zijn geen armleuningen meer aan. Door de gewoonte vroeger de armen naast zich te leggen, weten ze nu niet waar hun armen gelaten en dus bij gebrek aan houvast, slaan ze hun armen rond mij. Smelten gegarandeerd.
Jammergenoeg voel ik dat we de follow-me beginnen te ontgroeien. Ons dochter rijdt nu op een 24 inch fiets dus ik hang de jongste er nu aan. Steeds vaker pik ik de kinderen per fiets van school op en ben ik wel een geladen ezeltje, met mijn computertas, hun boekentassen en soms een academie- of zwemtas, een verdwaald knutselwerk en dan nog een jas op warme dagen.
Bovendien is het vaak dat ik ze enkel ophaal ’s avonds: mijn echtgenoot zet hen op weg naar zijn werk per auto af dus dan kan ik met enkel mijn fiets en één zitje ze niet oppikken.
Hier de nieuwe oplossingen die ik overweeg. Ik tob er al enkele maanden over, want het zijn geen kleine investeringen.
Waar ik aan denk:
- Een longtail cargo bike zoals de Yuba. (Daar kunnen twee kinderen achter elkaar op een lange pakdrager)
- Een Tern plooifiets cargo
- de urban arrow (zien jullie die nu ook wel overal plots opduiken?)
- of gewoon een zadel op de stang of een fietsplankje. Hollanders, die durven alles op hun fiets.
Iemand ervaringen met zoiets?
Update
Het werd de Tern GSD. Check mijn Instagram om te zien hoe laaiend enthousiast ik ben over deze vervanger van mijn wagen!